Paweł Radkowski, Aleksandra Czajka, Justyna Dawidowska-Fidrych, Małgorzata Braczkowska-Skibińska
Past, present and future of intravenous anesthetics
2024-07-25
Celem artykułu jest przedstawienie tła historycznego, poszerzenie wiedzy na temat stosowania dożylnych środków znieczulających.
Jednymi z najważniejszych leków stosowanych we współczesnej anestezjologii są anestetyki dożylne. Historia dożylnych środków znieczulających sięga XVII w., kiedy naukę zrewolucjonizowało odkrycie Williama Harveya, kładące podwaliny pod naukowe wyjaśnienie krążenia krwi. Układ krążenia człowieka został opisany przez angielskiego lekarza i anatoma w 1628 r. Harvey wyjaśnił związek pomiędzy układem krwi żylnej i krwi tętniczej, a także opisał regularne skurcze serca, co zmieniło dotychczasowe teorie. Dzięki temu wynalazkowi był to także czas pierwszych transfuzji krwi, eksperymentów z zastrzykami dożylnymi i powstania pierwszej strzykawki. Zanim w XIX w. oficjalnie pojawiły się strzykawki, wciąż prowadzono eksperymenty w tej dziedzinie. Stosowano wówczas inne techniki, np. wariolację. Suszone strupy ospy wdmuchiwano do nosa pacjenta, który następnie zarażał się łagodną postacią choroby. Oprócz krwi do układu krążenia pacjentów podawano inne substancje. Johann Sigismund Elsholtz jako pierwszy w historii zastosował zastrzyki dożylne z opium. Dalszy rozwój anestetyków dożylnych nastąpił w XIX w. dzięki wynalezieniu strzykawki podskórnej. Od roku 1864, kiedy to Adolf von Baeyer po raz pierwszy zsyntetyzował barbiturany, dziedzina farmakologii związana z dożylnymi środkami znieczulającymi bezustannie się rozwija. Dzięki niemal 400-letniej historii dożylnego podawania leków, w tym środków znieczulających, obecnie możliwe jest bezpieczne wykonywanie zarówno krótkich zabiegów diagnostycznych, jak i skomplikowanych, ratujących życie, operacji. Przez lata głównym celem naukowców tworzących nowe leki było zwiększenie ich bezpieczeństwa i skuteczności poprzez minimalizację ich skutków ubocznych. Cel prawdopodobnie został osiągnięty – propofol, który do dziś uważany jest za środek znieczulający niemal idealny, od chwili wprowadzenia go do praktyki klinicznej cieszy się powszechnym uznaniem.
Obecnie rozwijane są nowe dożylne środki znieczulające, takie jak remimazolam. Inne leki, takie jak ciprofol i phaxan, będące obecnie w fazie badań klinicznych, są określane jako obiecujące ze względu na zminimalizowane skutki uboczne.
Słowa kluczowe: historia anestezjologii, historia medycyny, historia dożylnych środków znieczulających, odkrycie krążenia krwi, odkrycie leku.
© Farm Pol, 2024, 80(3): 165–171
Past, present and future of intravenous anesthetics
The purpose of this article is to present historical background of the expansion of knowledge about the use of intravenous anesthetics.
One of the most important drugs used in modern anesthesiology are intravenous anesthetics. Their history dates back to the 17th century, when science was revolutionized by William Harvey’s discovery, which laid the foundation for the scientific explanation of blood circulation. The human blood circulation system was described by an English physician and anatomist in 1628. Harvey explained the relationship between the venous and arterial blood systems and also described regular contractions of the heart, which changed previous theories. That discovery also led to the first blood transfusions, experiments with intravenous injections, and the invention of the first syringe. Before syringes officially appeared in the 19th century, experiments related to that field were already being conducted. At that time, other techniques, such as variolation, were used. Dried smallpox scabs were blown into the nose of a patient, who then contracted a mild form of the disease. Besides blood, other substances were administered into the human patients’ circulatory systems. Johann Sigismund Elsholtz was the first in history to use opium injections into human veins. Further development of intravenous anesthetics took place in the 19th century, thanks to the invention of the hypodermic syringe. Since 1864, when barbiturates were first synthesized by Adolf von Baeyer, the branch of pharmacology related to intravenous anesthetics has been continuously evolving. Thanks to the nearly 400 year-old history of intravenous administration of drugs, including anesthetics, it is now possible to safely perform both short diagnostic procedures and complex, life saving surgeries. Throughout the years, the main goal of scientists creating new drugs was to increase their safety and effectiveness by minimizing their side effects. The goal has possibly been achieved with propofol, which is still considered a nearly ideal anesthetic that gained widespread recognition ever since it was introduced into clinical practice.
Nowadays, new intravenous anesthetics, like remimazolam, are being constantly developed. Other drugs, like ciprofol and phaxan, currently in clinical trials, are described as promising thanks to their minimized side effects.
Keywords: history of anesthesiology, history of medicine, history of intravenous anesthetics, discovery of blood circulation, drug discovery.
© Farm Pol, 2024, 80(3): 165–171