Milena Połumackanycz, Marek Wesołowski, Agnieszka Viapiana
Właściwości prozdrowotne melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.)
2020-01-10
DOI: 10.32383/farmpol/116671
Na świecie ponad 20 000 różnych gatunków roślin jest stosowanych w medycynie tradycyjnej, a ponadto stanowią one cenny składnik wielu współczesnych leków ziołowych. Jedną z takich roślin jest melisa lekarska (Melissa officinalis L.), powszechnie znana, należąca do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Od ponad 2000 lat liście melisy, ze względu na swój zapach, są stosowane jako przyprawa do potraw. Poza tym, melisa jest także stosowana we wspomaganiu leczenia chorób psychicznych [1], migren, zaburzeń układu trawiennego, układu krążenia [2] czy problemów z zasypianiem [3]. Po raz pierwszy właściwości prozdrowotne melisy lekarskiej opisał Dioskurydes w słynnej księdze De Materia Medica. Od tego czasu roślina ta zaczęła być opisywana w wielu innych książkach, jak np. w Kanonie Medycyny, napisanym przez perskiego lekarza Awicennę. Obecnie prowadzone badania naukowe wykazały szereg właściwości prozdrowotnych melisy lekarskiej, jak chociażby jej właściwości przeciwutleniające, przeciwdepresyjne, uspokajające, przeciwzapalne czy spazmolityczne. Właściwości te melisa zawdzięcza swemu składowi chemicznemu. Głównymi składnikami aktywnymi melisy są związki lotne, terpeny, kwasy fenolowe i flawonoidy. Według monografii Światowej Organizacji Zdrowia, kwas rozmarynowy jest biomarkerem wskazującym na jakość tego surowca. Celem niniejszej pracy było przedstawienie charakterystyki botanicznej, zastosowania, składu chemicznego oraz właściwości farmakologicznych melisy lekarskiej. Współczesne badania farmakologiczne potwierdzają zastosowanie melisy lekarskiej w medycynie ludowej. Przegląd danych literaturowych potwierdza, że melisa lekarska jest potencjalnym źródłem wspomagającym leczenie wielu chorób cywilizacyjnych.
Słowa kluczowe: melisa lekarska, skład chemiczny, właściwości farmakologiczne.
© Farm Pol, 2019, 75(12): 659–663
Health benefits of lemon balm (Melissa officinalis L.)
More than 20 000 plant species are used in various traditional medicines around the world, and are considered as potential reservoirs for discovery of new drugs. One of these plants is Melissa officinalis L., commonly known as lemon balm, belongs to the family of Lamiaceae. For more than 2000 years, fragrant leaves of this plant have been widely used in cooking to add flavor to dishes. Moreover, lemon balm has also been used for the treatment of various mental diseases [1], migraines, digestion and cardiovascular problems [2], and sleeping aid [3]. Medicinal properties of Melissa officinalis L. Were first introduced by Dioscorides, the father of pharmacology, in De Materia Medica. Since them, medicinal properties of this plant were mentioned in many other medical books including Canon of Medicine by Avicenna. Melissa officinalis L. is listed in several pharmacopeias including European Pharmacopeia, British Herbal Pharmacopeia and Iranian Herbal Pharmacopeia. Modern studies demonstrated that Melissa officinalis L. has several biological properties including hypoglycemic, antioxidant, hypolipidemic, anticancer, antidepressant, antimicrobial, anxiolytic, anti-inflammatory, antinociceptive and spasmolytic properties. Melissa officinalis L. owes its biological properties to the chemical composition. The main active constituents of lemon balm are volatile compounds, terpenes, phenolic acids and flavonoids, while hydrocxycinnamic acids, commonly expressed as rosmarinic acid, are biomarkers of quality control according to World Health Organization (WHO) monographs on medicinal plants. Therefore, this study aimed to provide a summary on the botanical characterization, traditional use, chemical composition and pharmacological properties of Melissa officinalis L. Modern pharmacological studies have validated many traditional uses of lemon balm. The data showed in this study reviewed that Melissa officinalis L. is a potential source for the treatment of a wild range of civilization diseases.
Keywords: lemon balm, chemical composition, pharmacological properties.
© Farm Pol, 2019, 75(12): 659–663