Witold Brniak, Renata Jachowicz

Peroksydacja lipidów w mieszaninach do żywienia pozajelitowego – czynniki pro- i antyoksydacyjne oraz ich znaczenie kliniczne
2019-11-30

DOI: 10.32383/farmpol/115749

Żywienie pozajelitowe jest terapią stosowaną od ponad 50 lat w wielu różnych sytuacjach klinicznych, w których podaż pokarmu drogą doustną lub dojelitowo jest niemożliwa, niewystarczająca lub przeciwskazana. Bezpieczeństwo leczenia żywieniowego zależne jest od wielu czynników, a złożoność składu mieszaniny powoduje, że powinno być zawsze sporządzane pod nadzorem wyszkolonego farmaceuty w odpowiednio wyposażonej pracowni żywienia pozajelitowego. Pomimo wieloletnich badań, rola poszczególnych czynników wpływających na stabilność mieszaniny pozostaje nadal nie do końca poznana. Najistotniejsze z nich, poza samym składem mieszaniny, to dodatek pierwiastków śladowych, witamin, temperatura i okres przechowywania, narażenie na tlen i promieniowanie świetlne. Ich rola może być szczególnie istotna w przypadku mieszanin przeznaczonych dla pacjentów neonatologicznych, bowiem wrażliwość noworodków na produkty peroksydacji jest znacznie większa niż w przypadku dorosłych.

Celem pracy jest przedstawienie dostępnych danych dotyczących czynników stymulujących oraz hamujących proces peroksydacji w mieszaninach do żywienia pozajelitowego, ich znaczenia dla zdrowia pacjentów leczonych żywieniowo, a także opis aktualnych wytycznych na temat środków zabezpieczających mieszaniny przed peroksydacją.

Słowa kluczowe: peroksydacja, żywienie pozajelitowe, worki wielowarstwowe, emulsja tłuszczowa, ochrona przed światłem, fototerapia, neonatologia.

© Farm Pol, 2019, 75(11): 638–647