Dorota Ksiądzyna

Wybrane przyczyny niewłaściwego stosowania inhibitorów pompy protonowej
2015-03-03

Inhibitory pompy protonowej (IPP) są obecnie najskuteczniejszymi lekami stosowanymi powszechnie, aby zapobiegać i leczyć choroby górnego odcinka przewodu pokarmowego, których etiopatogeneza ma związek z wydzielaniem kwasu solnego. Duże rozpowszechnienie choroby refluksowej, dyspepsji czynnościowej i polekowych uszkodzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz skuteczność, dobra tolerancja i akceptowalne koszty farmakoterapii z zastosowaniem IPP doprowadziły do wyraźnego zwiększenia zużycia tej grupy leków. Współcześnie IPP są stosowane coraz częściej, nierzadko przewlekle i/lub w dawkach ponadstandardowych, a przy tym niekoniecznie zgodnie z aktualnymi wytycznymi.

Hamowanie wydzielania kwasu solnego prowadzi do jatrogennej hipochlorhydrii i hipergastrynemii, narażając pacjentów na zjawisko zwiększonego wydzielania kwasu solnego „z odbicia”, które może odpowiadać za niepowodzenie prób zaprzestania przyjmowania IPP. Z kolei nadużywanie IPP, szczególnie w przypadku długotrwałej terapii, zwiększa ryzyko działań niepożądanych oraz wydatki na leczenie. Z tego powodu zaleca się racjonalne podejście do wskazań, dawkowania i czasu trwania farmakoterapii z zastosowaniem IPP.

Słowa kluczowe: inhibitory pompy protonowej, hipergastrynemia, nadmierne wydzielanie, kwas solny.

Selected patterns of inappropriate use of proton pump inhibitors